شادی امسال مون بیشتر از همیشه رنگ غم داره

آدما دوست دارن روز تولد عزيزشون واسش سنگ تموم بذارن.
همه تلاششون رو مي‌کنند تا روز تولدش خنده رو لبش باشه.
شايد نتونند کوچه رو واسش چراغون کنند، اما حداقل کيک و کادو واسش مي‌خرن.

اما اين تولدي که ما امسال براي شما مي‌گيريم، خيلي با چيزي که خودمون دوست داريم، چيزي که شايسته شماست فرق داره…
انگار شادي امسال مون بيشتر از هميشه رنگ غم داره.
غم دلتنگي…
غم غربت…
غم گناه هاي ناتمامِ مانع ظهور…

مي‌دونم شما هم دل تنگ ماييد.
مي‌دونم دوست داريد کنار ما و همراه ما اين عيد رو جشن بگيريد.
مي‌دونم با شادي و لبخند ما شاد مي‌شيد.
حتي مي‌دونم که مي‌دونيد چقدر بي‌تاب و دلتنگ ديدن روي ماهتون هستيم.

اما يه چيز رو نمي‌دونم؛
اينکه چرا ياد نداريم محبتمون رو به شما ابراز کنيم يا صداتون کنيم.
انگار ياد نگرفتيم که توبه، دعا و اضطرار ما براي برگشتن شما چقدر اثرگذاره.

ماها خسته و غصه داريم.
اما خوب مي‌دونيم که شما بيشتر از ما خسته و از ما فرزندان ناخلف دلگيريد.
خدا کنه امسال دعاهامون، خوندن جمعيِ الهي عظم البلا مون جواب بده و خدا ظهورتون رو برسونه.

منو ببخشيد اگه روز تولدتون با حرفام اذيتتون کردم. اما خيلي واسمون دعا کنيد. ديگه تولد بدون حضور شما بهمون نمي‌چسبه…

با اين وجود
تولدتون مبارک بهترين پدر دنيا!

دلنوشته مهدوي
ويژه نيمه شعبان