ثواب گریه بر مصائب امام حسین (علیه السلام)

از جمله مسائل مهمي که در سيره عملي و گفتاري اهل بيت (عليهم السلام) از جايگاه بسيار والايي برخوردار است و علاوه بر اين، آن بزرگواران ياران و امت خويش را به آن توجه داده‌اند، موضوع اشک و اندوه بر مصائب حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) است.

در اهميت اين موضوع همين بس که امام صادق (عليه السلام) فرمودند:

«مَنْ ذُکِرَ الْحُسَيْنُ عليه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ [عَيْنَيْهِ‏] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ»

 «کسى که يادى از حضرت حسين بن على (عليه السلام) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسي اشک خارج شود، اجر او بر خدا است و حق‌‌تعالي به کمتر از بهشت براى او راضى نيست».

منبع: بحارالانوار جلد 44 صفحه 292

امام رضا (عليه السلام) نيز در حديثي فرمود:

«مَن تَذَکَّرَ مُصابَنا و بَکى لِمَا ارتُکِبَ مِنّا کانَ مَعَنا في دَرَجَتِنا يَومَ القِيامَهِ و مَن ذَکَّرَ بِمُصابِنا فَبَکى و أبکى، لَم تَبکِ عَينُهُ يَومَ تَبکِي العُيونُ و مَن جَلَسَ مَجلِسا يُحيي فيهِ أمرَنا، لَم يَمُت قَلبُهُ يَومَ تَموتُ القُلوبُ».

«هر کس مصيبت ما را به ياد آورد و به خاطر ستم‌هايى که بر ما رفته است، بگِريد، روز قيامت، با ما در يک درجه خواهد بود و هرکه ياد مصيبت ما کند و بگريد و بگرياند، در آن روزى که چشم‌ها مى‌گريند، چشم او نمى‌گريد و هر کس در مجلسى بنشيند که ياد و نام ما در آن زنده مى‌شود، در آن روزى که دل‌ها مى‌ميرند، دل او نمى‌ميرد.»

منبع: بحار الأنوار، جلد44، صفحه278

اين روزها و شب‌ها که ماه محرم فرا رسيده، فرصت را غنيمت شماريم و تا مي‌توانيم به ياد وجود مقدس و نوراني امام حسين (عليه السلام) باشيم تا خداي متعال از اين رهگذر، بهترين نعمات و توفيقات را به ما عطا کند. به ياد مولايي که با يادش دل از دنيا کَنده و به آسمان‌ها نزديک‌تر مي‌شود.