ما جلوی امام زمان را گرفته ایم

ناله‌ي فراق سر مي‌دهيم اما تب هجران نمي‌کشيم.
داستان مظلوميت پيامبر را براي فرزندانمان مي‌خوانيم اما در برابر اهانت به ايشان سکوت را اختيار مي‌کنيم.
کاهلي و سستي کوفيان را شماتت مي‌کنيم اما به بيخيالي و دست روي دست گذاشتن خودمان توجّهي نمي‌کنيم.
بر تنهايي مسلم ابن عقيل آه ميکشيم اما وليّ فقيه را تنها مي‌گذاريم.
العجل مي‌گوييم اما با گناهانمان ظهور را به تأخير مي اندازيم.
بر يزيد لعنت مي‌فرستيم اما شبکه‌ها و صفحه‌هاي يزيديانِ زمان را بالا و پايين مي‌کنيم.

عزيزان! امام زمان مي‌خواهد که بيايد. ما هستيم که جلوي آمدنشان را گرفته‌ايم! اگر راه را برايشان باز نمي‌کنيم، لااقل جلوي راهشان را نگيريم. و چه بد حسرتي خواهد بود حسرتِ زمينه ساز ظهور نبودن…